Wat ik met je delen wil....

Alles heeft een grens. De beste les in het leven is het leven zelf. Je hoeft het alleen maar te zien. En dan bedoel ik niet met je ogen, of met je brein. Het doet mij denken aan een beroemde quote uit het boek "De kleine prins" van Antoine de Saint-Exupéry: “ Het is alleen met het hart dat men eerlijk kan zien. Wat essentieel is, is onzichtbaar voor het oog. ” Met je ogen en je brein ben je als mens naar de buitenwereld gericht. Het oog haalt beelden binnen en het brein vertaalt deze. Maar het brein is beperkt, het luistert niet vanzelf naar het hart. Het brein wil de grote held uithangen en dicteren hoe het is, hoe het hoort te zijn. Daarom legt het overal een label, een oordeel op. Totdat het hart eens de ruimte krijgt om te spreken. Vaak is dat zacht, kort maar krachtig, als je het horen wil en kan. Boven één van mijn blogposts stond de subtitel " Ik dacht dat ik moest geven om te ontvangen ". En laat dat nu net mijn grootste levensles zijn, naast al die andere l...

De mens is lui geworden. Als ik mensen vraag of zij zonder (na- / be-)denken of zonder ego (de Mind) kunnen leven, word ik meewarig aangekeken. De meesten valt het niet eens op, dat wat hun brein doet geen grondig onderzoek is, maar het echoën van overleveringen, overtuigingen of opgeslagen (oneigen) paradigma. We zijn zo ver afgedreven van onze werkelijke natuur, dat we geen greintje besef hebben van onze natuurlijke staat van zijn. Ergens in onze historie is de mens zo geëvolueerd dat een (gedachten)construct in ons brein het leven heeft overgenomen, en al het andere is daar een horige van geworden. Was het een bewuste keuze, deze evolutiestap? Ik weet de oorsprong niet, maar kan enkel kijken naar dat wat nu is en van daaruit dieper kijken. Verborgen in het alledaagse zijn nog steeds sporen te vinden van het oorspronkelijke. Het viel mij als kind op dat ik het niet als prettig ervoer als mij gedachten werden opgedrongen. Er ontstond in mij een verzet, een niet zomaar willen acceptere...

Het onbewuste spreekt een andere taal. Vandaag gooi ik het eens over een andere boeg. Niks overpeinzen, doordenken, mediteren, onderzoeken. Niks van dat al. Geen woorden die uit het brein vloeien maar woorden die het verhaal van de nacht een kleur en vorm geven. Ik droom soms, dan weer veel, dan weer weinig, maar veelal zijn het beelden en verhalen die ik niet zomaar kan plaatsen. Vandaag wil ik met jou mijn droom van afgelopen nacht delen. Dit is er weer eens eentje waarvan ik voel dat ik het vast mag leggen, om er omheen te lopen en vanuit vele perspectieven naar kijken. Wat het zeggen wil weet ik (nog) niet.  Ik loop op een vlak land. Het is er dor, de weg is stoffig en loopt iets omhoog. Af en toe zie ik een boom, waar maar weinig blad aan zit. Ver weg achter mij ben ik geluid gewaar, alsof daar ver de geluiden van een drukke gemeenschap langzaam verstommen om dan weer aan te zwellen. Ik kijk niet om, maar voel dat ik door moet. Mijn schoenen tonen nauwelijks kleur door al het ...

Normaal of natuurlijk Als de meerderheid van een groep mensen bij een persoonskenmerk een 5 scoort op een schaal van tien, dan wordt die score als 'normaal' beschouwd. Wat iemand van nature heeft meegekregen wordt 'natuurlijk' genoemd. Normaal is zeg maar de massa, die zich vaak in het midden van de groep bevindt, maar verder zijn er altijd uitschieters erboven en eronder.  Zo is het gemiddelde IQ in zowel Nederland als de rest van de wereld 100. Als je een IQ van 85 tot 115 hebt, dan is je intelligentieniveau redelijkerwijs gemiddeld of normaal. Zit je er onder, dan word je als minderbeschaafd beschouwd en boven de 115 ben je bovengemiddeld intelligent. Er is een klein percentage dat een IQ hoger dan 130 heeft, die noemt men hoogbegaafd. Wie een extreem laag IQ heeft wordt als zwakbegaafd bestempeld. Maar naast het persoonskenmerk intelligentie zijn er nog vele andere persoonskenmerken. Van een behoorlijk aantal daarvan worden de gemiddelde gemeten/berekend door middel...

Herkennen is de eerste stap Observeren is het belangrijkste, telkens observeren Als je iets wil veranderen is het handig om te weten wat het is. En dat wat je veranderen wilt moet je eerst (er)kennen, voordat je het werkelijk kunt her kennen. Alles heeft zijn eigen eigenschappen en kenmerken. Een boom is geen ei en een trap is geen glijbaan. Zo heeft ook de M ind (ego brein) eigenschappen. Maar de Mind is heel slim verstopt in dat deel van je hersenen waar je niet bewust toegang toe hebt. Dus je "ziet" het niet. En zolang het je geen problemen oplevert en je met de Mind samen oud kan worden in het leven wat je nu op jouw wijze leeft, dan heb je geen aanleiding tot onderzoek. De mensen die wel door de Mind in de problemen komen, die kunnen maar beter die eerste stap zetten. Weet waar je mee te maken hebt. Kijk, observeer. Maar onthoudt, je bent het niet, je ervaart het, je neemt het waar. Net als dat je niet je gebroken been kan zijn, maar wel kan ervaren hoe het is als je bee...

Ben jij je brein de baas? Wel eens van "monkeybrain" gehoord? Een overlevingsmechanisme is niet enkel een proces in het brein. Het heeft een fysiologisch effect: stofjes worden extra of juist verminderd aangemaakt en bepaalde lichamelijke processen worden versterkt of geremd. Het brein triggert allerlei processen in je hele lijf. In geval van gevaar moet je lichaam in staat zijn, paraat zijn om te kunnen vechten, vluchten, bevriezen of pleasen. Voor vluchten moet je in staat zijn om te rennen, en kunnen focussen op afstand maar ook alert zijn op het gevaar. Voor vechten is spierkracht in de armen en bovenlijf nodig, alsook alertheid op gevaar dichterbij.  De detectie van gevaar doet het onbewuste brein , direct en zonder verschil te maken tussen de vorm waarin de informatie binnenkomt. Er is maar een split-second om met het bewuste deel van het brein dat proces te herkennen en anders te handelen als dat nodig is. Maar het onbewuste brein is zo rap in het doorgeven van signale...

Waar zit je toch met je gedachten Wat je aandacht geeft groeit...is je reinste onzin. Nou ja, in een zeker zin dan. Beter kun je het vergelijken met "als je links kijkt, zie je rechts niets". Dat is ook precies waar de Mind (ego) goed in is,  je aandacht laten richten op iets, zodat je het wezenlijke niet ziet. Daardoor kan  het onwezenlijke reëel lijken en het wezenlijke irreëel. Waar je aandacht naar uitgaat, kan je zo in beslag nemen, dat je al het andere vergeet, dat kan positief alsook negatief plaatsvinden.  Aandacht is m.i. een ego-woord, aan-dacht. Een vorm van denken. We zijn gaan geloven dat als we ergens aandacht aan geven, dat dat goed is en iets zonder aandacht doen niet zo goed is. Zelfs reclames spreken daarover (IKEA: "Aandacht maakt alles mooier"). Als ik ga schilderen en in een flow kom, bemerk ik achteraf dat ik een tijdje zonder aandacht was, geen gedachten ervoer en de creatie gewoon door mij heen kwam. Als het ikje een stapje opzij doet, kan in...

Ik dacht dat ik moest geven om te mogen ontvangen. In een eerdere post sprak ik over zelfonderzoek om antwoorden op de bekende waarom vragen te vinden. Dat heet met een mooi woord zelfreflectie. Als zolang als ik bewust kan nadenken, stel ik mijzelf vragen over het waarom der dingen. Doordat ik (net als zo ontiegelijk veel andere mensen) in een gezin opgroeide waar aan de kinderen niets geleerd werd over hoe je zelfonderzoek kunt doen en al helemaal niet werd voorgeleefd hoe je dat doet, probeerde ik het op eigen houtje. Dat heeft mij al die (nu bijna 55) jaren meer zorgen en problemen opgeleverd dan antwoorden. Zo open als ik als kind was, gretig om te leren, legde ik kwistig mijn vragen voor aan hen die in mijn ogen toch wel wat antwoorden moesten hebben. Veel van mijn vragen stuitten op onbegrip en afweer (door mij soms ook begrepen als afkeer).  Antwoorden als: vraag toch niet steeds waarom nou daarom ja, dat weet ik ook allemaal niet stel toch niet van die moeilijke vragen waa...