Wat ik met je delen wil....

 Geloof jij in goed of kwaad? Het leven is magisch, een echt wonder. Als je alleen al kijkt naar hoe een baby ontstaat. Onder de microscoop gezien is het adembenemend mooi hoe er een soort dans tussen eicel en zaadje plaatsvindt. Het zaadje is helemaal niet de patriarchale agressor die zich bruut een weg door de eicel wrikt. Nee, als het juiste zaadje de eicel benaderd ontstaat er een trilling in de eicel, en er volgen bewegingen, als een soort ritmische dans tussen beiden, waarbij uiteindelijk de eicel bepaald of het zaadje haar barrière, haar grens door mag gaan. Zij opent zich voor het zaadje. En daar volgen nog veel meer magische momenten op. Na de bevruchting, het samensmelten van het vrouwelijke en het mannelijke aspect, deelt de cel zich, en nog eens, nog eens, alsmaar verder. Het deelt zich in identieke kopieën van de bevruchte cel, waarbij elke cel dezelfde genetische inhoud en daarmee blauwdruk voor het leven in zich draagt. En toch pakt uiteindelijk elke cel slechts een ...

Het onbewuste spreekt een andere taal. Vandaag gooi ik het eens over een andere boeg. Niks overpeinzen, doordenken, mediteren, onderzoeken. Niks van dat al. Geen woorden die uit het brein vloeien maar woorden die het verhaal van de nacht een kleur en vorm geven. Ik droom soms, dan weer veel, dan weer weinig, maar veelal zijn het beelden en verhalen die ik niet zomaar kan plaatsen. Vandaag wil ik met jou mijn droom van afgelopen nacht delen. Dit is er weer eens eentje waarvan ik voel dat ik het vast mag leggen, om er omheen te lopen en vanuit vele perspectieven naar kijken. Wat het zeggen wil weet ik (nog) niet.  Ik loop op een vlak land. Het is er dor, de weg is stoffig en loopt iets omhoog. Af en toe zie ik een boom, waar maar weinig blad aan zit. Ver weg achter mij ben ik geluid gewaar, alsof daar ver de geluiden van een drukke gemeenschap langzaam verstommen om dan weer aan te zwellen. Ik kijk niet om, maar voel dat ik door moet. Mijn schoenen tonen nauwelijks kleur door al het ...

Als ik je vraag wie jij bent, wat antwoord jij? Ik kan er denk ik wel naar raden: je naam, je leeftijd, je burgerlijke staat, de samenstelling van je huishouden, je baan, je functie, je opleidingsniveau, je hobby/passie, waar en hoe je woont. Maar ben je dat ook allemaal?  Ik zal ze allemaal doorlopen: Ben jij nog jij als je je naam veranderd? een jaartje ouder wordt? van gehuwd naar gescheiden gaat of andersom? alleen komt te staan? baan wordt opgeheven? van functie verandert? een nieuwe opleiding afrond? niet meer in staat bent je hobby uit te voeren? verhuist? enz. Tja, wat ben je dan...... je lijf? Kijk eens aandachtig naar je hand en stel jezelf de vraag. Als ik deze hand zou missen....ben ik dan nog ik of ben ik er dan nog? Zo kun je heel veel van je lijf afgaan en constateren dat jij dat niet bent, dat jij er nog bent, ook al is dat deel van het lijf er niet.  Ben je dan je brein, of je gedachten? Je brein is een fysiek onderdeel van je lijf, een soort complexe compute...

Wat is eigenlijk autoriteit en wanneer heb je dat? Dat vroeg ik mij vanochtend zomaar af onder het douchen. Is het een soort leiderschap, heb je een leidende rol als je autoriteit hebt? En wie bepaalt eigenlijk of je autoriteit hebt? Wat betekent dat woord en waar komt dat vandaan. Ben ik mijn eigen autoriteit, of moet ik mij schikken naar iets buiten mij? Is autoriteit aangewezen, of kun je het van nature als kwaliteit hebben? Soms pronken autoriteiten op zegels en munten Ik zocht het woord eerst maar eens op; hier een paar vondsten:  Bing zegt als eerste: Autoriteit is een aanvaarde macht of gezag van een persoon of een organisatie om anderen te leiden, te beslissen of te handhaven.  Google laat er een hoop zien: - een toestand dat mensen naar je luisteren door je positie en kwaliteiten - de mate waarin iemand gezag heeft of de bevoegdheid om beslissingen te nemen en te handelen namens een groep of organisatie - een modewoord waarvan de betekenis onduidelijk is geworden omd...

Door de eeuwen heen hebben velen zich gebogen over de diepe vragen van het leven. Waar kom ik vandaan, waar ga ik heen, wie ben ik en waartoe dient dit alles.  Zo ook ik; keer op keer vroeg ik mij dezelfde vragen en zocht ik overal naar antwoorden.  René Descartes, een Franse filosoof, schreef in 1644 "ego cogito, ergo sum". Wat veelal vertaald wordt naar "Ik denk, dus ik ben". Wie de klassieke oudheid bestudeert, zier er een weerklank in van de Griekse " Ken uzelf ", wat een verwijzing is naar de inwaartse blik om kennis van het Zelf te vinden.  En telkens weer blijft men zoeken, graven, filosoferen om tot de kennis van de oorsprong, het heden en de bestemming van de mens te komen (Gnosis). Het is een persoonlijke zoektocht naar waarheid, die door ieder anders vorm gegeven wordt (wie zei ook al weer dat alle wegen naar Rome leiden). Zo had filosoof Plato (leerling van Socrates) een theorie over de waarheden van het leven: de menselijke kennis ten aanzien...