Wat ik met je delen wil....

Het onbewuste spreekt een andere taal. Vandaag gooi ik het eens over een andere boeg. Niks overpeinzen, doordenken, mediteren, onderzoeken. Niks van dat al. Geen woorden die uit het brein vloeien maar woorden die het verhaal van de nacht een kleur en vorm geven. Ik droom soms, dan weer veel, dan weer weinig, maar veelal zijn het beelden en verhalen die ik niet zomaar kan plaatsen. Vandaag wil ik met jou mijn droom van afgelopen nacht delen. Dit is er weer eens eentje waarvan ik voel dat ik het vast mag leggen, om er omheen te lopen en vanuit vele perspectieven naar kijken. Wat het zeggen wil weet ik (nog) niet.  Ik loop op een vlak land. Het is er dor, de weg is stoffig en loopt iets omhoog. Af en toe zie ik een boom, waar maar weinig blad aan zit. Ver weg achter mij ben ik geluid gewaar, alsof daar ver de geluiden van een drukke gemeenschap langzaam verstommen om dan weer aan te zwellen. Ik kijk niet om, maar voel dat ik door moet. Mijn schoenen tonen nauwelijks kleur door al het ...

Ken je het sprookje van de keizer die geen kleren aan heeft? Een volk werd geregeerd door een pronkzieke keizer. De keizer had het nodig om behaagd te worden. Zijn eigenwaarde moest kracht bijgezet worden door de aanbidding van het volk. Toen de ijdele keizer zich had laten beetnemen door een stel sluwe kleermakers, liep hij zowaar zonder kleren over straat. En zijn onderdanen, gewend als zij waren om dat te doen wat hen veilig kon houden, juichten en applaudisseerden en riepen hoe fraai de keizer eruit zag. Maar een kind, waarschijnlijk een jong kind dat nog niet volledig geconditioneerd was, riep vol overtuiging: " kijk, hij heeft geen kleren aan ". Pas toen de een na de ander het beaamde, durfde de meesten het te benoemen en erom te lachen. De keizer schaamde zich natuurlijk, maar zou dit zijn om het naakt zijn of om het erin gestonken zijn?  Veel sprookjes zijn veel meer dan enkel een verhaaltje voor de jeugd, ter lering en de vermaak. In een tijd waarin niet iedereen ko...