Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Mijn manifest

Manifest van Zijn Mijn aanwezigheid mag gezien worden, als expressie van mijn essentie. Het bewijst niets, het overtuigt niemand, het doet zich niet groter of kleiner voor — het is. Ik hoef mij niet kleiner te maken om het anderen gemakkelijker te maken. Groei is in het nu aanvoelen of iets (nog volledig) klopt of losgelaten mag worden. Ik sta mijzelf toe om op elk moment mijn keuzes en overtuigingen aan te passen aan wat ik in dat moment weet. Ik sta open voor nieuwe ervaringen zonder daar vooraf beperkingen aan op te leggen om grip te krijgen. Ik ben mij ervan bewust dat het leven zich aandient — en ik mag als water zijn : stromend, aanwezig, meebewegend. Wat niet van mij is of mij niet voedt, laat ik los . Het leven stroomt door mij heen; niet van buiten naar binnen, maar van binnen naar buiten. Vreugde is niet iets wat ik moet verdienen of behalen. Het is overgave aan het zijn, zodat de vreugde die in mijn kern aanwezig is de ruimte heeft om te worden ervaren. Ik leef met dankba...
Recente posts

Je waarde is niet onderhandelbaar

 Conformeren versus vrije expressie Jouw waarde is een vast gegeven, je geboorterecht. Het is de kern van je essentie, jij bent die waarde. Niets of niemand bepaalt je waarde. En niets of niemand kan iets afnemen van of toevoegen aan je waarde. Het is jouw sprankel, jouw innerlijke vlam. Het geeft je richting, sturing en vervulling. Ik noem het Liefde, een universele wet van eenheid, heelheid. Daarmee in verbinding zijn betekend dat je de mogelijkheid hebt om je balans te vinden, ongeacht in welke omstandigheid of omgeving je je bevindt. Het activeert je innerlijke kompas, je 'voelsprieten' of intuïtie. Met de Liefde als drijvende kracht heb je de universele wetten in je hart gegrift staan: integriteit, oprechtheid, compassie, vrijheid, flow en creatie. Deze wetten zorgen ervoor dat je diep geworteld bent in jezelf; welke storm er ook om je heen raast het raakt je niet. Wat niet van jou (Liefde) is laat je los. Je houdt je energie in balans met het leven wat door jou heen gaat:...

Ontwapende ontwaking

 Geloof jij in goed of kwaad? Het leven is magisch, een echt wonder. Als je alleen al kijkt naar hoe een baby ontstaat. Onder de microscoop gezien is het adembenemend mooi hoe er een soort dans tussen eicel en zaadje plaatsvindt. Het zaadje is helemaal niet de patriarchale agressor die zich bruut een weg door de eicel wrikt. Nee, als het juiste zaadje de eicel benaderd ontstaat er een trilling in de eicel, en er volgen bewegingen, als een soort ritmische dans tussen beiden, waarbij uiteindelijk de eicel bepaald of het zaadje haar barrière, haar grens door mag gaan. Zij opent zich voor het zaadje. En daar volgen nog veel meer magische momenten op. Na de bevruchting, het samensmelten van het vrouwelijke en het mannelijke aspect, deelt de cel zich, en nog eens, nog eens, alsmaar verder. Het deelt zich in identieke kopieën van de bevruchte cel, waarbij elke cel dezelfde genetische inhoud en daarmee blauwdruk voor het leven in zich draagt. En toch pakt uiteindelijk elke cel slechts een ...

Welvaart of welzijn

Losgezongen van mens zijn Ik bekeek onlangs een video van een gesprek met  drie Nederlandse psychiaters over de staat van de geestelijke gezondheidszorg in een neoliberale samenleving. Daar werden een aantal bevindingen gedeeld die bevestigden wat voor de weldenkende mens al decennia helder is. Door een samenleving die zich richt op individualisme in een context van oneindige economische groei en toenemende winsten komen steeds meer mensen (en vooral jongeren) in geestelijke nood. De wachtlijsten voor geestelijke zorg zijn zorgwekkend en de geboden hulp helpt niet echt. Verbijsterend is het om een psychiater te horen zeggen dat ze zelf steeds meer erkennen dat ook de zorg zich laat leiden door die individualisme. En dat de psychiaters niet weten hoe de psyche werkelijk werkt.  Enkele tientallen jaren geleden werkte ik in die zorg. En toen was die tendens al duidelijk zichtbaar. Zorg werd tot iets wat binnen het economisch model moest passen. Kosten en baten moesten toen al gem...

Genoeg is genoeg

Alles heeft een grens. De beste les in het leven is het leven zelf. Je hoeft het alleen maar te zien. En dan bedoel ik niet met je ogen, of met je brein. Het doet mij denken aan een beroemde quote uit het boek "De kleine prins" van Antoine de Saint-Exupéry: “ Het is alleen met het hart dat men eerlijk kan zien. Wat essentieel is, is onzichtbaar voor het oog. ” Met je ogen en je brein ben je als mens naar de buitenwereld gericht. Het oog haalt beelden binnen en het brein vertaalt deze. Maar het brein is beperkt, het luistert niet vanzelf naar het hart. Het brein wil de grote held uithangen en dicteren hoe het is, hoe het hoort te zijn. Daarom legt het overal een label, een oordeel op. Totdat het hart eens de ruimte krijgt om te spreken. Vaak is dat zacht, kort maar krachtig, als je het horen wil en kan. Boven één van mijn blogposts stond de subtitel " Ik dacht dat ik moest geven om te ontvangen ". En laat dat nu net mijn grootste levensles zijn, naast al die andere l...

Onderzoek alles

De mens is lui geworden. Als ik mensen vraag of zij zonder (na- / be-)denken of zonder ego (de Mind) kunnen leven, word ik meewarig aangekeken. De meesten valt het niet eens op, dat wat hun brein doet geen grondig onderzoek is, maar het echoën van overleveringen, overtuigingen of opgeslagen (oneigen) paradigma. We zijn zo ver afgedreven van onze werkelijke natuur, dat we geen greintje besef hebben van onze natuurlijke staat van zijn. Ergens in onze historie is de mens zo geëvolueerd dat een (gedachten)construct in ons brein het leven heeft overgenomen, en al het andere is daar een horige van geworden. Was het een bewuste keuze, deze evolutiestap? Ik weet de oorsprong niet, maar kan enkel kijken naar dat wat nu is en van daaruit dieper kijken. Verborgen in het alledaagse zijn nog steeds sporen te vinden van het oorspronkelijke. Het viel mij als kind op dat ik het niet als prettig ervoer als mij gedachten werden opgedrongen. Er ontstond in mij een verzet, een niet zomaar willen acceptere...

De taal der dromen

Het onbewuste spreekt een andere taal. Vandaag gooi ik het eens over een andere boeg. Niks overpeinzen, doordenken, mediteren, onderzoeken. Niks van dat al. Geen woorden die uit het brein vloeien maar woorden die het verhaal van de nacht een kleur en vorm geven. Ik droom soms, dan weer veel, dan weer weinig, maar veelal zijn het beelden en verhalen die ik niet zomaar kan plaatsen. Vandaag wil ik met jou mijn droom van afgelopen nacht delen. Dit is er weer eens eentje waarvan ik voel dat ik het vast mag leggen, om er omheen te lopen en vanuit vele perspectieven naar kijken. Wat het zeggen wil weet ik (nog) niet.  Ik loop op een vlak land. Het is er dor, de weg is stoffig en loopt iets omhoog. Af en toe zie ik een boom, waar maar weinig blad aan zit. Ver weg achter mij ben ik geluid gewaar, alsof daar ver de geluiden van een drukke gemeenschap langzaam verstommen om dan weer aan te zwellen. Ik kijk niet om, maar voel dat ik door moet. Mijn schoenen tonen nauwelijks kleur door al het ...