Wat ik met je delen wil....

Ken je het sprookje van de keizer die geen kleren aan heeft? Een volk werd geregeerd door een pronkzieke keizer. De keizer had het nodig om behaagd te worden. Zijn eigenwaarde moest kracht bijgezet worden door de aanbidding van het volk. Toen de ijdele keizer zich had laten beetnemen door een stel sluwe kleermakers, liep hij zowaar zonder kleren over straat. En zijn onderdanen, gewend als zij waren om dat te doen wat hen veilig kon houden, juichten en applaudisseerden en riepen hoe fraai de keizer eruit zag. Maar een kind, waarschijnlijk een jong kind dat nog niet volledig geconditioneerd was, riep vol overtuiging: " kijk, hij heeft geen kleren aan ". Pas toen de een na de ander het beaamde, durfde de meesten het te benoemen en erom te lachen. De keizer schaamde zich natuurlijk, maar zou dit zijn om het naakt zijn of om het erin gestonken zijn?  Veel sprookjes zijn veel meer dan enkel een verhaaltje voor de jeugd, ter lering en de vermaak. In een tijd waarin niet iedereen ko...

We worden puur geboren , volledig levend vanuit gevoel, want het brein is nog niet genoeg ontwikkeld om concepten te bevatten of aan te leren. Leren gaat in die eerste jaren puur op gevoel. Er is behoefte en verlangen naar basale dingen: voeding, veiligheid, gezien zijn enz. En alles wat dit prille leven doet is ervaren en leren van de ervaringen.  Al snel leert het kind van de ouders, het gezin, de omgeving, wat wel of niet wenselijk is. Wat is goed en wat is fout . Het kind leert grenzen van wenselijkheid, maar ook leert het eigen grenzen aan te geven. Het leert oordelen: goed / fout, ja / nee en allerlei andere zgn. tegenstellingen. Veelal is "nee" als vertolking van een grens, het eerste woordje dat een kind uitspreekt en veelvuldig herhaalt. Wat moet je ook als je nog niet beschikt over woorden voor concepten die uitdrukken wat je wens is; maar wel beschikt over één simpel woord wat uitdrukt dat je iets niet wilt. Nee is m.i. de eerste volzin die een kind uitspreekt 😁. ...

Door de eeuwen heen hebben velen zich gebogen over de diepe vragen van het leven. Waar kom ik vandaan, waar ga ik heen, wie ben ik en waartoe dient dit alles.  Zo ook ik; keer op keer vroeg ik mij dezelfde vragen en zocht ik overal naar antwoorden.  René Descartes, een Franse filosoof, schreef in 1644 "ego cogito, ergo sum". Wat veelal vertaald wordt naar "Ik denk, dus ik ben". Wie de klassieke oudheid bestudeert, zier er een weerklank in van de Griekse " Ken uzelf ", wat een verwijzing is naar de inwaartse blik om kennis van het Zelf te vinden.  En telkens weer blijft men zoeken, graven, filosoferen om tot de kennis van de oorsprong, het heden en de bestemming van de mens te komen (Gnosis). Het is een persoonlijke zoektocht naar waarheid, die door ieder anders vorm gegeven wordt (wie zei ook al weer dat alle wegen naar Rome leiden). Zo had filosoof Plato (leerling van Socrates) een theorie over de waarheden van het leven: de menselijke kennis ten aanzien...