Wat ik met je delen wil....

De mens is lui geworden. Als ik mensen vraag of zij zonder (na- / be-)denken of zonder ego (de Mind) kunnen leven, word ik meewarig aangekeken. De meesten valt het niet eens op, dat wat hun brein doet geen grondig onderzoek is, maar het echoën van overleveringen, overtuigingen of opgeslagen (oneigen) paradigma. We zijn zo ver afgedreven van onze werkelijke natuur, dat we geen greintje besef hebben van onze natuurlijke staat van zijn. Ergens in onze historie is de mens zo geëvolueerd dat een (gedachten)construct in ons brein het leven heeft overgenomen, en al het andere is daar een horige van geworden. Was het een bewuste keuze, deze evolutiestap? Ik weet de oorsprong niet, maar kan enkel kijken naar dat wat nu is en van daaruit dieper kijken. Verborgen in het alledaagse zijn nog steeds sporen te vinden van het oorspronkelijke. Het viel mij als kind op dat ik het niet als prettig ervoer als mij gedachten werden opgedrongen. Er ontstond in mij een verzet, een niet zomaar willen acceptere...

Herkennen is de eerste stap Observeren is het belangrijkste, telkens observeren Als je iets wil veranderen is het handig om te weten wat het is. En dat wat je veranderen wilt moet je eerst (er)kennen, voordat je het werkelijk kunt her kennen. Alles heeft zijn eigen eigenschappen en kenmerken. Een boom is geen ei en een trap is geen glijbaan. Zo heeft ook de M ind (ego brein) eigenschappen. Maar de Mind is heel slim verstopt in dat deel van je hersenen waar je niet bewust toegang toe hebt. Dus je "ziet" het niet. En zolang het je geen problemen oplevert en je met de Mind samen oud kan worden in het leven wat je nu op jouw wijze leeft, dan heb je geen aanleiding tot onderzoek. De mensen die wel door de Mind in de problemen komen, die kunnen maar beter die eerste stap zetten. Weet waar je mee te maken hebt. Kijk, observeer. Maar onthoudt, je bent het niet, je ervaart het, je neemt het waar. Net als dat je niet je gebroken been kan zijn, maar wel kan ervaren hoe het is als je bee...

Waar zit je toch met je gedachten Wat je aandacht geeft groeit...is je reinste onzin. Nou ja, in een zeker zin dan. Beter kun je het vergelijken met "als je links kijkt, zie je rechts niets". Dat is ook precies waar de Mind (ego) goed in is,  je aandacht laten richten op iets, zodat je het wezenlijke niet ziet. Daardoor kan  het onwezenlijke reëel lijken en het wezenlijke irreëel. Waar je aandacht naar uitgaat, kan je zo in beslag nemen, dat je al het andere vergeet, dat kan positief alsook negatief plaatsvinden.  Aandacht is m.i. een ego-woord, aan-dacht. Een vorm van denken. We zijn gaan geloven dat als we ergens aandacht aan geven, dat dat goed is en iets zonder aandacht doen niet zo goed is. Zelfs reclames spreken daarover (IKEA: "Aandacht maakt alles mooier"). Als ik ga schilderen en in een flow kom, bemerk ik achteraf dat ik een tijdje zonder aandacht was, geen gedachten ervoer en de creatie gewoon door mij heen kwam. Als het ikje een stapje opzij doet, kan in...