Doorgaan naar hoofdcontent

Je waarde is niet onderhandelbaar

 Conformeren versus vrije expressie


Jouw waarde is een vast gegeven, je geboorterecht. Het is de kern van je essentie, jij bent die waarde. Niets of niemand bepaalt je waarde. En niets of niemand kan iets afnemen van of toevoegen aan je waarde. Het is jouw sprankel, jouw innerlijke vlam. Het geeft je richting, sturing en vervulling. Ik noem het Liefde, een universele wet van eenheid, heelheid. Daarmee in verbinding zijn betekend dat je de mogelijkheid hebt om je balans te vinden, ongeacht in welke omstandigheid of omgeving je je bevindt.
Het activeert je innerlijke kompas, je 'voelsprieten' of intuïtie. Met de Liefde als drijvende kracht heb je de universele wetten in je hart gegrift staan: integriteit, oprechtheid, compassie, vrijheid, flow en creatie. Deze wetten zorgen ervoor dat je diep geworteld bent in jezelf; welke storm er ook om je heen raast het raakt je niet. Wat niet van jou (Liefde) is laat je los. Je houdt je energie in balans met het leven wat door jou heen gaat: je adem.

In een omgekeerde wereld, zoals die waarin wij nu leven, zijn er veel dingen en mensen die jou van het kennen en erkennen van je eigen waarde willen afbrengen, zowel bewust als onbewust. Zij die in de verwarring leven van een ontspoorde ego (overlevingsstand) zijn de band met hun eigen waarde (of eigenwaarde) kwijt. Wat hen drijft is het gebrek aan waarde te vullen met verbindingen en ervaringen buiten henzelf, buiten het Zelf. Zij voelen het als een verstoring als zij iemand bejegenen die wel in verbinding is met de eigen waarde. Dat doet hen diep herinneren aan de pijn die zij ervaren van de verbroken verbinding met hun eigen waarde. En die ervaring, die pijn is zo ondraaglijk dat zij zich daarvan willen ontdoen. Ofwel zij wijzen die ervaring af, of doen er alles aan om die ander in dezelfde staat te brengen als waar zij zich in bevinden. Omdat dat hun pijn naar de achtergrond doet verdwijnen; het geeft een schijnveiligheid. 

Hoe deze mensen dat vorm geven is zeer uiteenlopend. Maar een overeenkomstige patroon is te zien. Het zijn gedragingen die erop gericht zijn om de ander uit de innerlijke balans te halen. Ze nodigen de ander uit om de eigenwaarde te compromitteren (een verraad aan de eigen waarde te plegen). 
Het woord 'compromitteren' komt oorspronkelijk uit het Franse compromettre en het Latijnse compromittere, wat verwijst naar het betrekken in een compromis of het blootstellen aan risico. Als zij jou zover kunnen krijgen dat je een compromis sluit, je eigen waarde(n) verraad, dan raakt de verbinding met je eigenwaarde een stukje verstoord. Met elk compromis waar je inboet op de eigen waarde(n) raak je verder af van de verbinding met je essentie. 

Zoals zoveel woorden is er in de loop van de tijd een andere draai aan gegeven, waardoor de oorspronkelijke betekenis vertroebelt. Bij compromis denken velen tegenwoordig dat het iets positiefs is, dat je samen in het midden uitkomt. Dat is praktisch gezien een toenadering naar elkaar, zoals bij het samen bepalen of je in het ene of in het andere restaurant gaat eten. Het schaadt je waarde niet om zoals in dat voorbeeld tot een gezamenlijk gedragen actie of besluit te komen. Maar als het tornt aan de wetten die jij in je hart draagt, geeft het je geen goed gevoel. Je voelt diep van binnen dat je eigenlijk niet wilt afdoen aan jouw innerlijke essentie. 
Een praktisch voorbeeld: je rookt sigaretten. In de huidige tijd is de prijs van sigaretten bijna onbetaalbaar. Je weet dat je bij je keuze om te roken de verantwoordelijkheid draagt voor al wat er aan vast zit, zoals de prijs die je ervoor betaalt. Dan vertelt een bekende je lachend dat je nogal dom bent dat je de volle prijs betaalt voor je sigaretten. De persoon vertelt je dat hij/zij slechts een kwart van de prijs betaalt. Dan vraag je hoe hij/zij aan sigaretten voor die prijs komt en de ander doet lachend uit de doeken dat hij/zij die op een achteraf parkeerplaats van iemand koopt die er zijn kofferbak vol mee heeft liggen. Vervolgens wordt je vertelt dat je echt dom bezig bent als je nog de volle prijs betaalt, ook als de andere weg illegaal is. Als je reageert met je waarde: "ik handel graag eerlijk" word je nog meer uitgelachen, want "iedereen doet het". Als je dit voorbeeld leest, wat komt er aan gevoel in jou op?

Het was geen verzonnen voorbeeld. Ik maakte dit mee. In mij kwam een onbestemd gevoel. Duidelijk was voor mij dat ik niet hetzelfde als de ander wilde doen. Het druist in tegen mijn gevoel van eerlijkheid en oprechtheid. Dat de ander het wel doet hoef ik niet te veroordelen, maar ik moet gehoor geven aan mijn innerlijke drijfveren, anders zou er iets in mij 'sterven'; daarom moet ik elk aanbod beoordelen - een afweging maken. Dagelijks staan we voor keuzes in ons leven waarbij we kunnen toetsen of het voor ons bijdraagt of afbreuk doet aan onze waarde(n) ook al is het aanbod nog zo verleidelijk. Kortgezegd: het leven zit vol verleidingen. 

Wie uit verbinding is met de eigen essentie kiest vaak voor de gemakkelijkste weg om de eigen behoeften te bevredigen. Het is een korte termijn reactie, een compromis voor een kortstondig genot. Rationeel zal men het gemaakte compromis proberen te rechtvaardigen en zichzelf overtuigen dat het geen verkeerd besluit is. De confrontatie met een persoon die een integere keuze maakt stoort hen dermate dat zij dit denken te moeten bevechten, belachelijk maken, bespotten. Bij een integere keuze twijfel je niet aan je Zelf. Bij een niet-integere keuze voel je de behoefte om een ander ook over de streep te halen of te bevechten. Want als je een ander ook tot een compromis op de eigen waarde kan overhalen, vind je voor de korte duur een prettig gevoel, een extra rechtvaardiging.

De oorspronkelijke 'vrouwe Justitia' is niet blind, en nooit blind geweest.
De oorspronkelijke 'vrouwe Justitia' is niet blind, en nooit blind geweest.


Acties en besluiten die overeenkomstig je hart zijn behoeven geen toelichting, geen woorden, geen strijd. Het is een innerlijk proces, meer niet. Geen prediken om anderen te overtuigen, geen aanval op een ander, maar het in balans zijn met je eigen energie. En als de consequentie van jouw integere besluit is dat de ander jou afwijst, dan is dat een bewijs dat de verbinding met die persoon niet voor jou bedoeld is. Alles wat niet voor/van jou is laat je los. Zo simpel is het.

De systemen in deze wereld zijn vol regeltjes en afspraken (uitgesproken of niet) die er voor zorgen dat je steeds maar in verleiding wordt gebracht om je eigen waarde(n) te compromitteren. Die regeltjes, afspraken zijn zo verweven met onze cultuur dat deze bijna evenveel of nog meer waarde hebben dan de wetten die in je hart gegrift zijn. Bijvoorbeeld de sociale conventies: de (opgelegde) omgangsnormen. Als je deel wil zijn van die wereld, moet je je onderwerpen aan de normen (van 'normaal') en je eigen waarde(n) eraan ondergeschikt maken. Maar dat is een enorme leugen: die wereld is zo fake als het maar kan zijn. Want wie jij werkelijk bent is al van waarde en heeft geen normatieve regels nodig om waarde te hebben. De wereld dicteert jouw waarde niet, jouw waarde is niet onderhandelbaar.  Wie zijn eigen waarde verkwanselt, moet een masker dragen omdat het eigen gezicht te veel verraad van al het compromitteren. Zonder die masker kan men de ander niet verleiden om mee te bewegen met hun eigen verval. 

Er zijn vele manieren waarop je uitgenodigd wordt om je waarde(n) te compromitteren. En dat is niet alleen je verleiden om in je handelen iets uiterlijks te doen wat indruist tegen je essentie. Ook het aandacht geven aan negativiteit van de ander, zij het enkel door je te laten bewegen de ander een gevoel van comfort te geven. Dingen die je brein op hol brengen en gedachtestromen  aanwakkeren die je uitputten en in een negatieve sfeer brengen. Het vreet je energie op en haalt je focus weg bij dat wat goed voor je is. Geen compromis sluiten is ook te vertalen als een grens stellen. Nee zeggen tegen dat wat niet goed voor je is, nee zeggen tegen datgene waarvan je energie weglekt. Als je je eigen waarde(n) kent, weet je ook dat je dat beschermen moet tegen elke prijs ongeacht wat de ander er van vindt. 

Misschien helpt deze spreuk je: "Je kunt een drol polijsten zo vaak als je wilt, maar het blijft shit".


Laat het los, wat niet van jou is, wat niet in overeenstemming is met jouw essentie.  

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welvaart of welzijn

Losgezongen van mens zijn Ik bekeek onlangs een video van een gesprek met  drie Nederlandse psychiaters over de staat van de geestelijke gezondheidszorg in een neoliberale samenleving. Daar werden een aantal bevindingen gedeeld die bevestigden wat voor de weldenkende mens al decennia helder is. Door een samenleving die zich richt op individualisme in een context van oneindige economische groei en toenemende winsten komen steeds meer mensen (en vooral jongeren) in geestelijke nood. De wachtlijsten voor geestelijke zorg zijn zorgwekkend en de geboden hulp helpt niet echt. Verbijsterend is het om een psychiater te horen zeggen dat ze zelf steeds meer erkennen dat ook de zorg zich laat leiden door die individualisme. En dat de psychiaters niet weten hoe de psyche werkelijk werkt.  Enkele tientallen jaren geleden werkte ik in die zorg. En toen was die tendens al duidelijk zichtbaar. Zorg werd tot iets wat binnen het economisch model moest passen. Kosten en baten moesten toen al gem...

Genoeg is genoeg

Alles heeft een grens. De beste les in het leven is het leven zelf. Je hoeft het alleen maar te zien. En dan bedoel ik niet met je ogen, of met je brein. Het doet mij denken aan een beroemde quote uit het boek "De kleine prins" van Antoine de Saint-Exupéry: “ Het is alleen met het hart dat men eerlijk kan zien. Wat essentieel is, is onzichtbaar voor het oog. ” Met je ogen en je brein ben je als mens naar de buitenwereld gericht. Het oog haalt beelden binnen en het brein vertaalt deze. Maar het brein is beperkt, het luistert niet vanzelf naar het hart. Het brein wil de grote held uithangen en dicteren hoe het is, hoe het hoort te zijn. Daarom legt het overal een label, een oordeel op. Totdat het hart eens de ruimte krijgt om te spreken. Vaak is dat zacht, kort maar krachtig, als je het horen wil en kan. Boven één van mijn blogposts stond de subtitel " Ik dacht dat ik moest geven om te ontvangen ". En laat dat nu net mijn grootste levensles zijn, naast al die andere l...

Ontwapende ontwaking

 Geloof jij in goed of kwaad? Het leven is magisch, een echt wonder. Als je alleen al kijkt naar hoe een baby ontstaat. Onder de microscoop gezien is het adembenemend mooi hoe er een soort dans tussen eicel en zaadje plaatsvindt. Het zaadje is helemaal niet de patriarchale agressor die zich bruut een weg door de eicel wrikt. Nee, als het juiste zaadje de eicel benaderd ontstaat er een trilling in de eicel, en er volgen bewegingen, als een soort ritmische dans tussen beiden, waarbij uiteindelijk de eicel bepaald of het zaadje haar barrière, haar grens door mag gaan. Zij opent zich voor het zaadje. En daar volgen nog veel meer magische momenten op. Na de bevruchting, het samensmelten van het vrouwelijke en het mannelijke aspect, deelt de cel zich, en nog eens, nog eens, alsmaar verder. Het deelt zich in identieke kopieën van de bevruchte cel, waarbij elke cel dezelfde genetische inhoud en daarmee blauwdruk voor het leven in zich draagt. En toch pakt uiteindelijk elke cel slechts een ...