Manifest van Zijn
Mijn aanwezigheid mag gezien worden, als expressie van mijn essentie. Het bewijst niets, het overtuigt niemand, het doet zich niet groter of kleiner voor — het is.
Ik hoef mij niet kleiner te maken om het anderen gemakkelijker te maken.
Groei is in het nu aanvoelen of iets (nog volledig) klopt of losgelaten mag worden. Ik sta mijzelf toe om op elk moment mijn keuzes en overtuigingen aan te passen aan wat ik in dat moment weet.
Ik sta open voor nieuwe ervaringen zonder daar vooraf beperkingen aan op te leggen om grip te krijgen. Ik ben mij ervan bewust dat het leven zich aandient — en ik mag als water zijn: stromend, aanwezig, meebewegend.
Wat niet van mij is of mij niet voedt, laat ik los.
Het leven stroomt door mij heen; niet van buiten naar binnen, maar van binnen naar buiten.
Vreugde is niet iets wat ik moet verdienen of behalen. Het is overgave aan het zijn, zodat de vreugde die in mijn kern aanwezig is de ruimte heeft om te worden ervaren.
Ik leef met dankbaarheid voor wat is — zonder mij vast te klampen aan wat was, of te haasten naar wat komt. Dankbaarheid is een proces; soms zit ik midden in een ervaring die onprettig aanvoelt, maar pas later begrijp ik dat precies datgene nodig was om te kunnen groeien.
Ik heb lang gegeven vanuit liefde en kracht. Nu erken ik dat ontvangen óók een daad van kracht is — het vertrouwen dat ik niets hoef te bewijzen om zorg, aandacht en nabijheid te mogen toelaten.
Ik mag leven met open vragen. Niet alles hoeft meteen begrepen, opgelost of benoemd te worden. Stilte is ook een antwoord — en niet-weten is een plek van potentie.
Ik vertrouw op mijn intuïtie, ook wanneer zij geen verklaring biedt. Mijn lichaam weet soms eerder dan mijn hoofd wat klopt. Intuïtie is geen tegenhanger van denken — ze is een vorm van weten die fluisterend spreekt.
Ik ben.
Reacties