Doorgaan naar hoofdcontent

de mislukte olifant

"Zeggggg makkerrrr, luister vriend, wat ben ik voor dier?', zei het grauw witte schepsel tegen de olifant. De olifant, die al jaren zeer zelfingenomen enkel in een vijver naar zichzelf had staan staren, bleef stil staan kijken. Wat in hemelsnaam is dat? Het  heeft geen slurf, het heeft een totaal mislukte tint van grijs....nee....zeg, dat is een mislukte olifant.


"U bent een olifant", zei de olifant, "maar dan wel een mislukte".
"Oh ja?", zei de mislukte olifant, "hoe komt u daar zo bij?"
"Nou", zei de olifant, "u heeft namelijk geen slurf en uw kleur is wat gebleekt. Niet helemaal een geslaagde olifant om het maar zo te zeggen".

De mislukte olifant kwam naast de olifant aan de rand van de vijver staan en keek naar zijn spiegelbeeld. "Inderdaad, ik heb geen slurf en mijn kleur lijkt wel wat bleek. U heeft vast gelijk, ik ben een mislukte olifant", zei de mislukte olifant.

Een paar jaar later kwam er nog een mislukte olifant aangelopen. "Ach wat fijn dat u er bent", zei de olifant, "u bent de tweede mislukte olifant die ik zie". De tweede mislukte olifant keek naar de olifant en zei: "Ik weet werkelijk niet wat u bedoelt, maar vind het bijzonder interessant om een mislukte ijsbeer te mogen ontmoeten".

____________________________________________________________


Zomaar een verhaaltje, doe ermee wat je wil.
Ik denk dat ik af en toe tussen mislukte ijsberen zit en laat ze in de waan dat ik een mislukte olifant ben.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Welvaart of welzijn

Losgezongen van mens zijn Ik bekeek onlangs een video van een gesprek met  drie Nederlandse psychiaters over de staat van de geestelijke gezondheidszorg in een neoliberale samenleving. Daar werden een aantal bevindingen gedeeld die bevestigden wat voor de weldenkende mens al decennia helder is. Door een samenleving die zich richt op individualisme in een context van oneindige economische groei en toenemende winsten komen steeds meer mensen (en vooral jongeren) in geestelijke nood. De wachtlijsten voor geestelijke zorg zijn zorgwekkend en de geboden hulp helpt niet echt. Verbijsterend is het om een psychiater te horen zeggen dat ze zelf steeds meer erkennen dat ook de zorg zich laat leiden door die individualisme. En dat de psychiaters niet weten hoe de psyche werkelijk werkt.  Enkele tientallen jaren geleden werkte ik in die zorg. En toen was die tendens al duidelijk zichtbaar. Zorg werd tot iets wat binnen het economisch model moest passen. Kosten en baten moesten toen al gem...
Een reactie posten
Lees meer

Genoeg is genoeg

Alles heeft een grens. De beste les in het leven is het leven zelf. Je hoeft het alleen maar te zien. En dan bedoel ik niet met je ogen, of met je brein. Het doet mij denken aan een beroemde quote uit het boek "De kleine prins" van Antoine de Saint-Exupéry: “ Het is alleen met het hart dat men eerlijk kan zien. Wat essentieel is, is onzichtbaar voor het oog. ” Met je ogen en je brein ben je als mens naar de buitenwereld gericht. Het oog haalt beelden binnen en het brein vertaalt deze. Maar het brein is beperkt, het luistert niet vanzelf naar het hart. Het brein wil de grote held uithangen en dicteren hoe het is, hoe het hoort te zijn. Daarom legt het overal een label, een oordeel op. Totdat het hart eens de ruimte krijgt om te spreken. Vaak is dat zacht, kort maar krachtig, als je het horen wil en kan. Boven één van mijn blogposts stond de subtitel " Ik dacht dat ik moest geven om te ontvangen ". En laat dat nu net mijn grootste levensles zijn, naast al die andere l...
Een reactie posten
Lees meer

Ontwapende ontwaking

 Geloof jij in goed of kwaad? Het leven is magisch, een echt wonder. Als je alleen al kijkt naar hoe een baby ontstaat. Onder de microscoop gezien is het adembenemend mooi hoe er een soort dans tussen eicel en zaadje plaatsvindt. Het zaadje is helemaal niet de patriarchale agressor die zich bruut een weg door de eicel wrikt. Nee, als het juiste zaadje de eicel benaderd ontstaat er een trilling in de eicel, en er volgen bewegingen, als een soort ritmische dans tussen beiden, waarbij uiteindelijk de eicel bepaald of het zaadje haar barrière, haar grens door mag gaan. Zij opent zich voor het zaadje. En daar volgen nog veel meer magische momenten op. Na de bevruchting, het samensmelten van het vrouwelijke en het mannelijke aspect, deelt de cel zich, en nog eens, nog eens, alsmaar verder. Het deelt zich in identieke kopieën van de bevruchte cel, waarbij elke cel dezelfde genetische inhoud en daarmee blauwdruk voor het leven in zich draagt. En toch pakt uiteindelijk elke cel slechts een ...
Een reactie posten
Lees meer