Wat ik met je delen wil....

Van kind af aan heb ik mij aangetrokken gevoeld tot R amses S haffy . Door zijn liedjes en de boodschap die hij daarmee uitdroeg. En later, toen ik mij meer kon verdiepen in de mens achter de liedjes, door zijn levenspad.  R amses  was ten volle zichzelf, koos nooit voor een compromis ten koste van zijn eigen gevoel. R amses  zijn manier van leven, denken en voelen had niet enkel een effect op hemzelf, maar alles wat met hem in aanraking kwam werd erdoor geraakt. Hij was geen zonderling, maar ook geen gezelschapsdier. Een levenslustig mens die geluk en liefde met anderen deelde alsof het een tweede natuur was. En was het geld op, nou jammer dan. Zojuist keek ik naar een tv document over  R amses  S haffy  en bleef aan de buis gekluisterd. Fragmenten van liedjes, interviews met mensen uit zijn directe omgeving en natuurlijk ook met  R amses  zelf. Een gevoel van weemoed en heimwee overvalt me. Ik neurie mee met de liedjes en luister aandac...

Er zijn maar weinig mensen die niet af en toe een snoepje nemen. Pepermuntjes, dropjes of zuurtjes, het kan van alles zijn. Zo ben ikzelf verzot op engelse drop. Trek geen zak open waar ik bij ben, want ik kan er niet van afblijven. THE MAN en snoep.....een verhaal apart. Misschien ken je het Chinese gezegde wel: u zult nooit slechts één pinda eten . Als er een schaaltje pinda's op tafel staan begin je met één, maar dat worden er al gauw meer. Voor  THE MAN  luidt het gezegde: u zult nooit slechts één snoepje eten .  Het ritueel begint al bij de voorpret. Die kan op elk moment van de dag ontstaan. Het vooruitzicht dat een winkel (supermarkt of tankstation) in de buurt is waar j e snoep kunt kopen brengt al een glimlach op zijn lippen. In de winkel zelf worden de snoepsoorten nauwkeurig bekeken (alsof er een exquise wijn gekozen moet worden).  THE MAN  wikt en weegt, pakt zakjes op en bekijkt ze en legt ze vervolgens weer terug. Pakt weer a...

Misschien heb jij er al wel eerder van gehoord?  Mannen komen van Mars en Vrouwen komen van Venus . Ikzelf hoorde die zin tien jaar geleden al en rende toen meteen naar de boekwinkel om een exemplaar van het gelijknamige boek aan te schaffen. Hehe, dacht ik, eindelijk een document die de beide seksen wat nader tot elkaar kan brengen. Want toen al was ik er van overtuigd dat denken en praten bij mannen en vrouwen totaal niet op een zelfde manier gaat.  En nadat ik het boek gelezen had, heb ik natuurlijk pogingen ondernomen om THE MAN bij te spijkeren in de materie die ik mijzelf eigen had gemaakt met dit boek, de nieuwe bijbel voor de echte emancipatie van de mens.  En dat had ik beter niet kunnen doen. Verloren moeite, verloren strijd, onbegonnen werk.  THE MAN  vindt zulke ideeën klinkklare onzin en weigert er naar te luisteren, laat staan dat hij ooit zelf het boek gaat lezen. Maar ik ben erin blijven geloven, al stap ikzelf nog vaak ge...

"Zeggggg makkerrrr, luister vriend, wat ben ik voor dier?', zei het grauw witte schepsel tegen de olifant. De olifant, die al jaren zeer zelfingenomen enkel in een vijver naar zichzelf had staan staren, bleef stil staan kijken. Wat in hemelsnaam is dat? Het  heeft geen slurf, het heeft een totaal mislukte tint van grijs....nee....zeg, dat is een mislukte olifant. "U bent een olifant", zei de olifant, "maar dan wel een mislukte". "Oh ja?", zei de mislukte olifant, "hoe komt u daar zo bij?" "Nou", zei de olifant, "u heeft namelijk geen slurf en uw kleur is wat gebleekt. Niet helemaal een geslaagde olifant om het maar zo te zeggen". De mislukte olifant kwam naast de olifant aan de rand van de vijver staan en keek naar zijn spiegelbeeld. "Inderdaad, ik heb geen slurf en mijn kleur lijkt wel wat bleek. U heeft vast gelijk, ik ben een mislukte olifant", zei de mislukte olifant. Een paar jaar later kwa...

Nou, dat is hem dan. THE MAN HIMSELF  oftewel Chris-dus . Hij is een soort dandy, maar toch weer net niet; een metro-man, maar dan net even anders.  Hyper intelligent, een gevoel voor kleur en compositie, met een uitgesproken smaak en heel eigen stijl.  Deze man valt eigenlijk niet in een hokje te plaatsen. Dat maakt hem bijzonder, maar soms lastig. Want zoals je weet zijn hokjes handig; aan elk hokje kleeft een lijst regels en afspraken en gebruiksaanwijzingen. En dat is dus nou net waar hij niet op zit te wachten. Het enige hokje waar hij vrijwillig ingaat is waarschijnlijk het pashokje bij zijn favoriete kledingzaak. Deze man heeft een uniek zelfbeeld. Echt bijzonder en zo vol zelfvertrouwen. Wat dan weer leuk kan zijn als hij het pashokje uitloopt met een getailleerd t-shirt voor de jonge generatie, welke niet berekend is op de wat oudere buikmaten. " Dit vind ik echt een leuk shirt, wat vind jij? ", vraagt hij mij. Hij kijkt ...