Wat ik met je delen wil....

Als ik je vraag wie jij bent, wat antwoord jij? Ik kan er denk ik wel naar raden: je naam, je leeftijd, je burgerlijke staat, de samenstelling van je huishouden, je baan, je functie, je opleidingsniveau, je hobby/passie, waar en hoe je woont. Maar ben je dat ook allemaal?  Ik zal ze allemaal doorlopen: Ben jij nog jij als je je naam veranderd? een jaartje ouder wordt? van gehuwd naar gescheiden gaat of andersom? alleen komt te staan? baan wordt opgeheven? van functie verandert? een nieuwe opleiding afrond? niet meer in staat bent je hobby uit te voeren? verhuist? enz. Tja, wat ben je dan...... je lijf? Kijk eens aandachtig naar je hand en stel jezelf de vraag. Als ik deze hand zou missen....ben ik dan nog ik of ben ik er dan nog? Zo kun je heel veel van je lijf afgaan en constateren dat jij dat niet bent, dat jij er nog bent, ook al is dat deel van het lijf er niet.  Ben je dan je brein, of je gedachten? Je brein is een fysiek onderdeel van je lijf, een soort complexe compute...

  Volgens mij had je hier eraf gemoeten      Hmm ... Echt, wat een trut zeg, kan je niet even focussen. Waar zit je met je gedachten.      Eh, hoe ga ik dit nu oplossen; kan ik er dadelijk af? Typisch jij. Lekker hoor, ben je dadelijk weer eens te laat, en bedankt.     Ja hou maar op, ik weet het wel. Zag je dat, reed je zomaar het tankstation voorbij. Je hebt toch wel op je meter gekeken zeker?      Oh shit, tanken. Nou de volgende dan maar. Even kijken, is hier de afslag? Ja, ik hou mijn mond maar. Je luistert toch niet naar mijn raad. Je weet weer eens alles beter.      Kun je even ophouden, ik probeer op te letten Nou, dat is je tot nu ook zo aardig gelukt, of niet dan. Nog even en je hele afspraak loopt in de soep. Niet dat ik me er mee bemoeien wil, maar zo gaat het nou altijd. Geen tijd nemen voor je voorbereiding, op het laatste moment gaan rijden en dan zonder enige focus al je doelen missen. Tjeeej, wat...

We worden puur geboren , volledig levend vanuit gevoel, want het brein is nog niet genoeg ontwikkeld om concepten te bevatten of aan te leren. Leren gaat in die eerste jaren puur op gevoel. Er is behoefte en verlangen naar basale dingen: voeding, veiligheid, gezien zijn enz. En alles wat dit prille leven doet is ervaren en leren van de ervaringen.  Al snel leert het kind van de ouders, het gezin, de omgeving, wat wel of niet wenselijk is. Wat is goed en wat is fout . Het kind leert grenzen van wenselijkheid, maar ook leert het eigen grenzen aan te geven. Het leert oordelen: goed / fout, ja / nee en allerlei andere zgn. tegenstellingen. Veelal is "nee" als vertolking van een grens, het eerste woordje dat een kind uitspreekt en veelvuldig herhaalt. Wat moet je ook als je nog niet beschikt over woorden voor concepten die uitdrukken wat je wens is; maar wel beschikt over één simpel woord wat uitdrukt dat je iets niet wilt. Nee is m.i. de eerste volzin die een kind uitspreekt 😁. ...

Wat is eigenlijk autoriteit en wanneer heb je dat? Dat vroeg ik mij vanochtend zomaar af onder het douchen. Is het een soort leiderschap, heb je een leidende rol als je autoriteit hebt? En wie bepaalt eigenlijk of je autoriteit hebt? Wat betekent dat woord en waar komt dat vandaan. Ben ik mijn eigen autoriteit, of moet ik mij schikken naar iets buiten mij? Is autoriteit aangewezen, of kun je het van nature als kwaliteit hebben? Soms pronken autoriteiten op zegels en munten Ik zocht het woord eerst maar eens op; hier een paar vondsten:  Bing zegt als eerste: Autoriteit is een aanvaarde macht of gezag van een persoon of een organisatie om anderen te leiden, te beslissen of te handhaven.  Google laat er een hoop zien: - een toestand dat mensen naar je luisteren door je positie en kwaliteiten - de mate waarin iemand gezag heeft of de bevoegdheid om beslissingen te nemen en te handelen namens een groep of organisatie - een modewoord waarvan de betekenis onduidelijk is geworden omd...

Ik zal net zes jaar zijn geweest, in de eerste klas van de lagere school (in de jaren '70) toen zich het volgende voordeed.  Mijn ouders haalden elke vrijdag melk bij een lokale boer. En ik mocht vaak mee. Elke vrijdag als ik mee mocht, genoot ik met volle teugen van de dieren (koeien, kalfjes, kippen en kuikens, konijnen, katten en de hond) en de relaxte manier van doen van de boer en zijn vrouw. Na de koeien en kalfjes aaien en alle andere dieren bekijken, kreeg ik altijd wat te drinken in de woonkeuken die behaaglijk warm gestookt werd met de houtkachel met dansende vlammetjes achter de kleine ruitjes. Daar zat ik dan rozig van de warmte en plezier te luisteren naar de pratende volwassenen. Die bezoekjes gaven veel energie en het liefste had ik daar gewoond.  In de eerste klas van de lagere school vroeg de juf aan de kinderen te vertellen over hun huis. Ik vertelde niet over mijn feitelijke huis, maar over daar waar ik mij ten diepste thuis voelde, dat was de boerderij. Ik ...

Ken je het gezegde: " Bij zinnen zijn"?  Tegenwoordig wordt dat niet zoveel meer gebruikt. Als iemand niet in staat was zijn of haar zintuigen te gebruiken, noemde je dat "buiten zinnen zijn" of "niet bij zinnen zijn". Het is een staat van zijn / toestand waarin een mens zodanig overprikkeld is door interne of externe prikkels, dat de zintuigen geen prikkels meer kunnen afgeven aan het brein. Een toestand waarin je niet in staat bent om zuiver waar te nemen. Vroeger werd het gezegde "buiten zinnen zijn" vooral gebruikt als iemand zo opgefokt en kwaad was, dat deze daar helemaal door in beslag genomen was en dus geen oog/oor meer had voor iets anders. En als die toestand voorbij is, dan is iemand weer "bij zinnen".  Zinnen komt van zintuigen , feitelijk het fysieke gereedschap waarmee je het leven/de wereld (innerlijke en uiterlijke) waarneemt. Met je zintuigen neem je slechts een deel van de realiteit waar. Zo kan een mensenoog uit het...